Βρίσκεται σε χαμηλό ύψωμα στη δυτική πλευρά της Ακρόπολης, απέναντι ακριβώς από τον Άρειο Πάγο. Αποτελεί μνημείο εξέχουσας σημασίας για την ιστορία και τη ζωή της αρχαίας Αθήνας, καθώς αποτελούσε το χώρο συγκέντρωσης της εκκλησίας του Δήμου, του οργάνου δηλ. των ελευθέρων πολιτών της Αθήνας, που ελάμβαναν όλες τις σημαντικές δημόσιες αποφάσεις. Ταυτόχρονα αποτελεί και το χώρο όπου δημιουργήθηκε και πραγματώθηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία το πολίτευμα που σήμερα ονομάζουμε δημοκρατία. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι στον ίδιο χώρο λατρευόταν και ο Δίας Αγοραίος, o Δίας δηλ. ως προστάτης του πολιτεύματος.
Η εκκλησία του Δήμου συνερχόταν δέκα φορές το χρόνο. Σε αυτές τις συνεδριάσεις προήδρευε ο επιστάτης των πρυτάνεων, με τη βοήθεια ενός γραμματέα και ενός κήρυκα, που έκανε τις ανακοινώσεις. Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι ακροατές κάθονταν στο βράχο και αργότερα σε ξύλινους πάγκους. Στη χαμηλότερη βαθμίδα του βήματος κάθονταν οι πρυτάνεις που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης βοηθούμενοι από ραβδούχους. Από αυτό το βήμα μιλούσαν στο λαό όλοι οι σπουδαίοι άνδρες και ρήτορες της δημόσιας ζωής, όπως ο Θεμιστικλής, ο Περικλής, ο Αλκιβιάδης και ο Δημοσθένης.
Το μνημείο έχει τρεις οικοδομικές φάσεις.
Στην πρώτη, που χρονολογείται στα πρώτα χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (περίπου 500 π.Χ.), το μνημείο χωρούσε περίπου 5000 άτομα. Το βήμα βρισκόταν στα βόρεια του κοίλου και οι ακροατές ήταν στραμμένοι προς την Αγορά και τον Άρειο Πάγο.
Στην δεύτερη, που χρονολογείται περίπου το 400 π.Χ., το βήμα τοποθετήθηκε στα ΝΔ και στα βόρεια κατασκευάστηκε αναλημματικός τοίχος με δύο κλίμακες πρόσβασης από την πλευρά της Αγοράς. Η χωρητικότητα με αυτόν τον τρόπο αυξήθηκε στα 6000 άτομα.
Στη τρίτη, που χρονολογικά εντάσσεται στο φιλόδοξο οικοδομικό πρόγραμμα του Λυκούργου (330-326 π.Χ.), η χωρητικότητα του κοίλου αυξήθηκε στα 13.500 άτομα με την κατασκευή νέου μνημειώδους αναλημματικού τοίχου με κλιμακωτή είσοδο. Απέναντι από την είσοδο λαξεύτηκε στο φυσικό βράχο το βήμα που είναι ορατό σήμερα, με τρεις βαθμίδες.
Το μνημείο εγκαταλείφθηκε στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., όταν οι συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου μεταφέρθηκαν στο Διονυσιακό θέατρο στη νότια πλευρά της Ακρόπολης.
Η εκκλησία του Δήμου συνερχόταν δέκα φορές το χρόνο. Σε αυτές τις συνεδριάσεις προήδρευε ο επιστάτης των πρυτάνεων, με τη βοήθεια ενός γραμματέα και ενός κήρυκα, που έκανε τις ανακοινώσεις. Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι ακροατές κάθονταν στο βράχο και αργότερα σε ξύλινους πάγκους. Στη χαμηλότερη βαθμίδα του βήματος κάθονταν οι πρυτάνεις που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης βοηθούμενοι από ραβδούχους. Από αυτό το βήμα μιλούσαν στο λαό όλοι οι σπουδαίοι άνδρες και ρήτορες της δημόσιας ζωής, όπως ο Θεμιστικλής, ο Περικλής, ο Αλκιβιάδης και ο Δημοσθένης.
Το μνημείο έχει τρεις οικοδομικές φάσεις.
Στην πρώτη, που χρονολογείται στα πρώτα χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας (περίπου 500 π.Χ.), το μνημείο χωρούσε περίπου 5000 άτομα. Το βήμα βρισκόταν στα βόρεια του κοίλου και οι ακροατές ήταν στραμμένοι προς την Αγορά και τον Άρειο Πάγο.
Στην δεύτερη, που χρονολογείται περίπου το 400 π.Χ., το βήμα τοποθετήθηκε στα ΝΔ και στα βόρεια κατασκευάστηκε αναλημματικός τοίχος με δύο κλίμακες πρόσβασης από την πλευρά της Αγοράς. Η χωρητικότητα με αυτόν τον τρόπο αυξήθηκε στα 6000 άτομα.
Στη τρίτη, που χρονολογικά εντάσσεται στο φιλόδοξο οικοδομικό πρόγραμμα του Λυκούργου (330-326 π.Χ.), η χωρητικότητα του κοίλου αυξήθηκε στα 13.500 άτομα με την κατασκευή νέου μνημειώδους αναλημματικού τοίχου με κλιμακωτή είσοδο. Απέναντι από την είσοδο λαξεύτηκε στο φυσικό βράχο το βήμα που είναι ορατό σήμερα, με τρεις βαθμίδες.
Το μνημείο εγκαταλείφθηκε στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., όταν οι συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου μεταφέρθηκαν στο Διονυσιακό θέατρο στη νότια πλευρά της Ακρόπολης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου